گردنه مه آلود

طالقان نام دره ای است در قسمت جنوبی رشته کوه های البرز . مشابه دره های بزرگی که در منطقه میانی رشته کوه های البرز به سمت جنوب کشیده شده اند . مانند الموت و مانند دره رود کرج که این روزها جاده چالوس نامیده می شود . و مانند همان دره ها ، آب مناسب دارد و زندگی در آن جریان دارد .  طالقان  مسافر زیادی دارد. روزهای تعطیل این شهر کوچک و روستاهای اطراف آن پر می شود از ماشین هایی با شماره پلاک های تهران و کرج و قزوین .  بیشتر آنها غریبه نیستند .  خیلی از طالقانی های مهاجر در شهرهای بزرگ پراکنده اند . تعدادش را نمی دانم ولی دوستی از دوستان طالقانی می گفت اینجا بیشتر از 80 درصد خانه ها خالی است و فقط روزهای تعطیل پر می شود . جمعیت شهر و روستاها 5 برابر می شود . این جدای از غریبه هایی است که تفریحی به این منطقه می آیند .

نقشه دسترسی طالقان

طالقان که عبارت است از شهرک مرکزی و روستاهای اطراف آن ، در امتداد دره رود طالقان از نزدیکی های گچسر شروع شده و در امتداد  دره ادامه می یابد . در حال حاضر راه دسترسی این منطقه ، از جایی بعد از آبیک در اتوبان کرج قزوین است که تابلوی طالقان و زیاران را زده اند . راه دیگری در حال ساخت است که از بالای شهر کوهسار و شهر جدید هشتگرد ، با گذر از کوه ها به طالقان می رسد . این جاده در حال ساخت است و هنوز به بهره برداری نرسیده است .

برنامه طالقان از برنامه هایی بود که برای تابستان 95 برنامه ریزی کرده بودیم . ولی کثرت برنامه ها باعث شد که اجرای آن به دومین هفته پاییز موکول شود .  با توجه به اینکه مسیر قزوین به سمت کرج ، در روزهای تعطیل ، مسیر برگشت مسافران زیادی بوده و بیشتر اوقات ترافیک قابل توجهی دارد ، تصمیم گرفتیم برنامه را صبح خیلی زود آغاز کنیم تا امکان بازگشت به موقع داشته باشیم .

طبق برنامه باید ساعت 5 صبح از کرج حرکت می کردیم و با شروع برنامه در ساعت 7 ، تا حدود ساعت 4 ، مسیر در نظر گرفته شده را طی می کردیم . البته اتفاقات پیش رو مانع از این شد که برنامه ریزی هایمان کاملا عملی شود ولی نیمه اجرا شده به اندازه کافی جذاب و عالی بود .

مسیری که در این برنامه در نظر گرفته بودیم از دو قسمت تشکیل می شد:

مسیر اول ، مسیر دور دریاچه سد طالقان با شروع از شهرک طالقان ، ادامه مسیر از سمت شمال سد و عبور از روی سد ، سپس بازگشت از سمت جنوب مسیر

مسیر دوم شروع از شهرک به سمت شرق و ادامه مسیر تا روستای کرکبود و آبشار کرکبود و بازگشت تا شهرک

دلیلی که دو مسیر برای برنامه تعیین شده بود ، حضور دوستانی بود که برای بار اول به گروه ما پیوسته بودند و پیش بینی می کردیم امکان رکاب زنی کل مسیر را که حدود 85 کیلومتر می شد نداشته باشند . لذا بهتر بود تنها یکی از دو مسیر در نظر گرفته شده را شرکت کنند .لینک مسیر طی شده در برنامه را می توانید از سایت ویکی لاک wikiloc در لینک زیر دانلود کنید :

دانلود مسیر برنامه از سایت wikiloc

نقشه و پروفیل مسیر برنامه رکاب زنی دور سد طالقان

طبق معمول در گروه های اینترنتی اعلام برنامه کردیم تا دوستان دیگر در صورت تمایل به تیم ما ملحق شوند .  از همین اعلام برنامه بود که افتخار داشتیم و با آقا ابراهیم که یکی از دوچرخه سواران طالقان است آشنا شدیم .  طبق صحبتی که با ایشان داشتیم ، تصمیم بر آن شد تا برنامه بصورت مشترک بین ما و گروه ایشان در طالقان انجام شده و مسیر اول ، مسیر دور سد برگزیده شد . علاوه بر ایشان با 4 نفر از دوستان کاشانی نیز آشنا شده و برای برنامه هماهنگی لازم را داشتیم که متاسفانه در لحظات آخر امکان حضور در برنامه را پیدا نکردند .  آقا جواد هم  دوست جدیدی بود که از تهران به ما ملحق شد .

ساعت حدود 5:30 در پل حصارک کرج با آقا جواد همراه شدیم و به سمت طالقان راه افتادیم . از آنجا تا طالقان حدود یک و نیم ساعت راه است . تا خروجی اتوبان را می توان با سرعت حرکت کرد ولی وارد جاده فرعی طالقان که شدیم سرعتمان کاهش یافت . هوا سرد بود . دماسنج ماشین دمای 9 درجه را نشان می داد و ما نگران این بودیم که برودت هوا امکان برگزاری یک برنامه خوب را از ما بگیرد . هوای طالقان هم ابری پیش بینی شده بود .  ورودی از سمت زیاران به طالقان از گردنه ای رد می شود که در حقیقت با گذر از کوه به دره طالقان سرازیر می شویم . بالای گردنه را که به سمت طالقان سرازیر شدیم ، خورشید کم کم داشت بالا می آمد و ابرهای آسمان طالقان را زیر پایمان دیدیم . صحنه بسیار زیبا و جالبی بود . این صحنه را اگرچه در دامنه های شمالی البرز زیاد دیده بودم ولی این نوعش تازگی داشت .

بر فراز ابرهای طالقان – صحنه ای که ما را به وجد آورد .

پایین تر که آمدیم وارد ابرها شدیم و هوا مه آلود شد و بالاخره وارد طالقان ابری شدیم .  با آقا ابراهیم تماس گرفتیم و محل قرار را هماهنگ کرده و حرکت کردیم . از طالقان بربری تازه گرفتیم و در فرصتی که دوستان طالقانی جمع شوند ، صبحانه را خوردیم و آماده شدیم .

طالقان در مه صبحگاهی

مسیر از میان کوچه های طالقان شروع شد  با فاصله کمی به جاده دور سد رسیدیم . این قسمت از جاده در شروع مسیر صاف بود و با شیب بسیار ملایمی ارتفاع می گرفت . هوا خنک بود و بچه ها همه لباس گرم بر تن داشتند . تیم ما شامل دو نفر دوستان رکاب اولی بود و تیم طالقان هم 3 نفر داشت که آمادگی کافی نداشتند و سرعت حرکتمان کم بود و این مسئله ،امکان را فراهم می آورد که از زیبایی آبی مایل به سبز دریاچه بیشترین استفاده را بکنیم . مخصوصا در هوای مه آلود صبحگاهی .

شروع مسیر از کوچه باغ های طالقان

به سد که نزدیک تر شدیم کم کم شیب بیشتر می شد و بعد از گذراندن یک شیب خوب ، به سمت سد سرازیر شدیم .  خوشبختانه با صحبتی که دوستانمان داشتند امکان گذر از بالای سد برایمان فراهم شد .  از بالای سد ، زیبایی دریاچه را می شد از نزدیک دید . عمق آب زیاد بود و درخشش آب در این نقطه با موج هایی که روی آب می افتاد ترکیب می شد و صحنه جالبی ایجاد می کرد . این صحنه زیبا باعث شکوفایی حس هنری دوستانمان شد و یک ساعتی طول کشید تا همگی دوباره جمع شویم  و راهمان را ادامه دهیم .

گروه ما قبل از رسیدن به سد .

عکس یادگاری بالای تاج سد

چشم انداز دریاچه از بالای سد

بعد از سد ، جاده آسفالته نیست .  باید جاده خاکی پر پیچی  را که در دل کوه ایجاد کرده اند بالا رفت . علاوه بر شیب تندی که این قسمت داشت ، خاک نرم جاده که چرخ دوچرخه را می گرفت و باعث صرف انرژی مضاعف می شد ، فشار زیادی به بچه ها وارد کرد . خیلی از دوستانمان مجبور شدند دوچرخه به دست این مسیر را طی کنند . آنها که تازه به تیم پیوسته بودند از این مسیر کلافه بودند و آثار خستگی را می شد در چهره شان دید .  در اواسط مسیر خاکی چشمه ای بود که آب خنکی داشت. برای صرف ناهار کنارش اتراق کردیم .  هوا گرم شده بود و لباس های گرم کم کم کنار گذاشته شدند.خاک نرم مسیر هم زیر آفتاب خشک می شد و گرد و خاک راه بیشتر اذیت کننده می شد . این مسیر ما را به بالای کوهی می رساند که دقیقا مشرف به دریاچه سد بود و زیباترین صحنه ای را که از دریاچه قابل دیدن بود از بالای این مسیر دیدیم . اگرچه عکس ها نتوانستند آنچه را که دیده می شوند نشان دهند ولی ارزش دیدن دارند . این جاده ماشین رو هم هست و با خودرو هم می توان از آن رد شد و تجربه این صحنه را تکرار کرد .

مسیر خاکی پیچ در پیچ را بالا آمدیم .

چشم انداز دریاچه از بالاترین نقطه مسیر

بعد از اتمام جاده خاکی ، مسیر ملایم تر شد و تیم سرعت گرفت . بعد از یک سربالایی ملایم ، در مسیر سرازیری طولانی ، خستگی مسیر را از تن بیرون کردیم . از اینجا به بعد سربالایی ها و سرازیری ها بسیار ملایم بودند و شیب کلی مسیر به سمت کاهش ارتفاع بود . حدود 10 کیلومتر از انتهای مسیرمان با جاده اصلی طالقان به سمت اتوبان یکی می شد . این قسمت از جاده ، شلوغ بود و مسافرانی که اکثرا در مسیر عکس  در حال تردد بودند ، آرامشی را که دقایقی پیش در جاده خلوت و اختصاصی داشتیم تغییر دادند .

میوه های خوشمزه

انتهای جاده خاکی

به نزدیکی های شهر که رسیدیم از کنار دریاچه با فاصله کمی رد می شدیم . به پیشنهاد یکی از دوستان طالقانی قرار شد به کنار دریاچه برویم و آخرین عکس های یادگاری را در آنجا بگیریم.  در طول مسیر از ابتدا تا زمان پیشنهاد که حدود 48 کیلومتر راه طی کرده بودیم 2 مورد پنچری داشتیم که برای برنامه اینچنینی عادی بود . کنار دریاچه رفتیم و بعد از گرفتن عکس یادگاری ، یکی از دوستانمان اعلام پنچری کرد .  من و مجتبی برای کمک رفتیم و نرسیده به او دیدیم مجتبی هم از هر دو چرخ پنچر شده است و این دومینو ادامه داشت و دوستانمان یکی پس از دیگری چرخهایشان زمینگیر شد .  من و خانم اسحاقی که چرخ هایمان سالم بود تصمیم گرفتیم برویم و ماشین را بیاوریم و دوچرخه ها را با ماشین تا مقصد برسانیم . به انتهای مسیر و کنار ماشین که رسیدیم و برگشتیم. با دو ماشین دوچرخه ها را جمع کردیم و منتقل کردیم . همه که جمع شدند دیدم چرخ های دوچرخه من هم خوابیده اند . باز دمشان گرم که مرا تا کنار ماشین  ها رساندند . نوعی از تیغ ها که گویا کنار سد زیاد بوده اند و ما ندیده بودیم ، از 12 دوچرخه ، یک لاستیک سالم باقی نگذاشته بودند و پنچری در حد نسل کشی راه انداخته بودند .

عکس یادگاری کنار دریاچه

تاخیرمان در قسمت اول برنامه و پنچری چرخ ها مزید بر علت شد تا از دور دوم مسیر منصرف شویم و تصمیم بگیریم برنامه را در دور اول خاتمه دهیم .  آبشار کرکبود را هم به فرصتی دیگر موکول کردیم .

حدود ساعت 5 از طالقان حرکت کردیم و بعد از درگیر شدن در ترافیک ورودی کرج ، بالاخره ساعت 8 به منزل رسیدیم . در کنار خاطرات شیرینی که از طالقان به یادگار آوردیم ، خار های لاستیک ها هم تا مدتی مهمانمان بودند و چند روزی است که فقط خار از لاستیک در می آوریم و برای چندمین بار پنچری می گیریم .

در مورد  این برنامه موارد زیر حایز اهمیت اند :

1-      بر اساس تجربه چند ساله ای که در برخورد با طالقانی ها دارم ، انسان های سخت گیری هستند.به شخصه تلاش می کنم در مسافرت به طالقان ، شرایطی فراهم کنم که نیاز به برخورد با اهالی نباشد . البته انسانهای بسیار خوبی دارد . دوستانم طالقانی ها را به گردو تشبیه می کنند . ظاهری سخت و دیرجوش با هسته ای خوشمزه .

2-      جاده طالقان پیچ های زیادی دارد و مناسب سرعت بالا نیست . عجله نکنید .

3-      اگر مایلید کنار سد بروید در ابتدای سد در نزدیکی شهرک این امکان فراهم شده است . در پایین دست کناره های سد را حصار کشیده اند . البته من با دوچرخه دیگر کنار این سد نمی روم . از دور دیدن کافی است .

4-      مسیر دور دریاچه ، حلقه کامل است . می توانید از شمال شروع کرده و از جنوب برگردید یا برعکس . از جنوب شروع کنید ، سراشیبی هایتان آسفالته اند و راحت ترید .

5-      دریاچه صبح های خیلی زود زیبایی بیشتری دارد . کمی سحرخیزی ارزش دیدن سد از بالای کوه های مشرف را دارد .

6- معمولا جاده روی سد بسته است و اجازه تردد نمی دهند . در صورتی که توانستید از این جاده استفاده کنید راهتان راحت تر می شود. در غیر اینصورت باید جاده ای را که در پایین دست سد است طی کنید که راهتان دورتر می شود .

7- بعد از سد ، جاده دو راهی می شود . جاده ای آسفالته به سمت روستای نسا می رود . راه خاکی را باید پیش بگیرید . جز اینجا تقریبا همه جا در دوراهی ها ، راه مشخص است .

8- در تابستان جاده دور سد هم شلوغ است ولی با شروع پاییز جاده بسیار آرام و مناسب دوچرخه سواری است .

9- کوه های طالقان در این فصل از سال مثل بسیاری از جاهای دیگر ، خشک اند و گیاهان زرد شده اند . زیبایی کوه ها در بهار دو چندان می شود .

10- در این مسیر درجایی بعد از سد در جاده خاکی چشمه وجود دارد . مسیر جاده فقط از یک روستا عبور می کند و بقیه روستاها راه فرعی قابل توجهی دارند . لذا آب کافی همراه داشته باشید .

ادامه تصاویر را در گالری زیر ببینید . لطفا پس از مطالعه گزارش ، نظرات خود را بنویسید تا امکان بهبود در گزارش ها را داشته باشم .