گردنه مه آلود

نسل ها در حال تغییرند . زمان می گذرد و به تدریج دیدگاه ها عوض می شوند . مردم از زاویه متفاوت تری می نگرند و در قاب تصاویرشان نقش های متفاوت تری را جست و جو می کنند . در گذر نسل ها در دو دهه اخیر تفاوت در دیدگاه های رایج در سفر به شدت محسوس و قابل تامل است . گردشگری شیراز و اصفهان به تدریج با سفر به دوردست های وطن و پا گذاشتن در بیراهه ها جایگزین شده است . هر روز بر تعداد طرفداران سفرهایی با طعم طبیعت گردی افزوده می شود و مسیرهایی که پیش از این در خلوت خدادادی خود آرام بودند این روزها شاهد حضور گردشگرانی از هر رنگ اند .

اینها را گفتم که از اورامانات بنویسم . جایی که اردیبهشتش را باید دید و مقصد برتر سفرهای اردیبهشتی طبیعت گردان مسیرهای زیبایی است که از دل اورامانات می گذرد .

اورامانات منطقه ای است نسبتا وسیع در دل کوهستان های کردستان . در غرب کردستان و در مرز با کشور عراق . با کوه هایی بلند و زندگی هایی که در دره های پر آب و سرسبز این منطقه جریان دارد .

این مناطق به همان اندازه که از لطف خدا بهره برده اند ، از مهر بندگان خدا بی بهره بوده اند و رنگ و بوی محرومیت و مظلومیت سایه سنگینی دارد .

با تعریف های دوستان کرد ، وسوسه شدیم بریا سفر به اورامانات . در اولین مرحله می بایست مسیر حرکت را انتخاب می کریدم . همانطور که گفتم اورامانات منطقه نسبتا وسیعی است . از بین مسیرهای مواصلاتی ماشین رو در این منطقه می توان بیش از 10 روز برنامه دوچرخه سواری متنوع برگزار کرد ولی زمان محدود را باید با مسیرهایی که هم زیبا باشند و هم مناسب نفرات ، همخوان کرد .  مهمترین مسیرهای اورامان ، مسیرهایی اند که در بین مریوان تا پاوه قرار گرفته اند . مسیری که از اورامان تخت می گذرد . مسیری که از گردنه ته ته و نوسود می گذرد و به پاوه می رسد . مسیری که از پاوه به سمت نودشه می رود ، سه مسیر اصلی در این راه اند . مسیرهای دیگر که جای بحث بیشتر دارند و در فرصت های بهتر در مورد آنها توضیح خواهم داد .

در اردیبهشت ماه هوای اورامان مناسب است ولی نه هوای همه جای آن . گردنه ته ته در این روزها دیواره های برفی چند متری دارد و اصلا برای عبور دوچرخه مناسب نیست . احتمال ریزش برف و خطر مرگ دارد . این مسیر را باید تابستان رفت . ارتفاع بخش هایی از این مسیر بالاست و بر خلاف دره ها که گرمسیرند و در اواخر بهار گرمایشان آزار دهنده می شود ، گردنمه در تابستان با خنکی اش می چسبد .

برای ما اهمیت داشت که مسیر انتخابی در ابتدا و انتها به جایی برسد که برای اتوبوس قابل تردد باشد تا بتوان رفت و برگشت را بخوبی هماهنگ نمود .

با تمام این توضیحات ، مسیر انتخابی مان از سه راه ژالانه تا روستای هجیج و روز دوم از هجیج تا پاوه بود . سه راه ژالانه جایی است که مسیر نوسود و اورامانات تخت از هم جدا می شوند . مسیری به سمت بالای کوه می رود و از گردنه ته ته گذر خواهد کرد و مسیر دیگری در امتداد دره ای سبز به سمت اورامانات تخت راهی می شود .

برای رفت و برگشت ف گزینه انتخاب شده اتوبوس VIP تخت خواب شو 25 نفره بود . مهمترین دلیل انتخاب این نوع اتوبوس اسن بود که  حداکثر دوچرخه ای که می توان در داخل اتوبوس جا داد حدود 25 تاست . اگر طبیعت گرد پیاده اید با انتخاب اتوبوس های پر تعداد تر هزینه سرانه را کاهش خواهید داد .  پس از جست و جو و بررسی اتوبوس های مختلف ، با صلاح به تفاهم رسیدیم . پسر کرد پر انرژی و با معرفتی که دوستانمان از همراهی با او خیلی راضی بودند . شماره اش را می گذارم . در صورتی که قصد عزیمت سمت کردستان داشتید ، همراهی با او برایتان لذت بخش خواهد بود .

برای اقامت شبانه ، هجیج را انتخاب کریدم . به چند دلیل ، اول بخاطر اینکه در مسیر 80 کیلومتری انتخاب شده ، روز اول سرازیر بود و روز دوم سربالایی شدیدی داشت . بهتر بود که مسافت بیشتر در روز اول طی شود تا روز دوم با فراغ بال  مسیر سخت تر را پیمود . و دوم اینکه این روستا در میان روستاهای منطقه ف یکی از زیباترین هاست . به مدد معماری پله ای ، طبیعت سبز و دریاچه ای که در کنار روستا ایجاد شده است .

برای تعیین محل اقامت ، ماشین پشتیبان و محل مناسب برای شام ، با دهیار روستای هجیج صحبتی تلفنی داشتم . آقای دهیار انسانی بسیار شریف که به سوالاتمان با حوصله پاسخ داد و تا جایی که مقدور بود و بیشتر از انتظارمان ، راهنمایی مان کرد . با راهنمایی او ماشین پشتیبان هماهنگ شد . محلی مناسب برای شب مانی انتخاب شده و با رستوران جهت آمادگی پذیرایی هماهنگی صورت گرفت . شماره این عزازان را که یکی از دیگری عزیزتر و مهمان نواز تر بودند را اینجا می آورم تا در صورت نیاز استفاده نمایید .

دهیار روستای هجیج     :09189295285

راننده نیسان و پشتیبان و راهنمای تیم آقای رهبری: 09187327509

صاحب بهترین خانه روستا با ویوی دریاچه آقای یگانه: 09189360958

صلاح ، راننده اتوبوس مریوان : 09907944177

راننده پاوه : 09188329413

آماده سازی سفر :

پس از اعلام در گروه و ثبت نام از نفرات ، تیم 25 نفره مان برای سفر آماده شد . در لحظه های آخر تعدادی از دوستان به برنامه نرسیدند ( از جمله خودم ) و تیم با 4 نفر غایب راهی شد . شب چهارشنبه از تهران و کرج سوار شده و راهی اورامانات شدند .

ادامه گزارش سفر از زبان همسفرمان خانم آزاده نوری نگاشته شده است .

برنامه ی دو روزه کردستان – اورامانات

گروه گردنه مه آلود

پنجشنبه و جمعه (7 و 8 اردیبهشت ماه96)

محل حرکت: چهارشنبه شب از تهران و کرج

برگشت: جمعه شب از پاوه

تعداد: 23 نفر

تهیه کننده گزارش: آزاده نوری 

طبق قرار قبلی که در گروه اعلام گردید ساعت حرکت اتوبوس از فردیس کرج 20:30 و در خیابان آپادانا تهران ساعت 21:30 بود. اتوبوس با چهل دقیقه تأخیر به علت ترافیک به تهران رسید. پس از بار زدن دوچرخه ها و وسایل ساعت 22:20 شروع به حرکت کردیم.

در اتوبوس که مستقر شدیم اعلام شد که مدیرگروه آقای آیدین غفارنژاد مهربانی به خاطر پیش آمدی در لحظات آخر، موفق به همراهی گروه نشدند و آقای مصطفی پرتوی را به عنوان مدیر گروه و آقایان علی پور، قربانزاده و احمدی را به عنوان همراهان ایشان در سفر معرفی نمودند. (این نفرات در گروه تشکیل شده در تلگرام به افراد معرفی شدند)

بعد از پیمودن حدود 621 کیلومتر در دزلی برای اینکه آبی به صورت زده و نان تهیه کنیم؛ توقف کردیم. یک سری از افراد در رستورانی محلی صبحانه میل نمودند و بقیه افراد تصمیم گرفتند که صبحانه را در مسیر و بعد از آماده کردن دوچرخه ها میل کنند. همچنین مدیر گروه از نفرات جدید خواست که تعهد نامه ای که برای نفرات جدید تهیه شده است را امضاء کنند.

بعد از خرید نان و آب معدنی، به جاده نظامی دزلی رسیدیم که پیشنهاد راننده از آن با ماشین عبور کرده و کمی جلوتر وسایل را از اتوبوس خالی کردیم.

به محض رسیدن اتوبوس به منطقه، ماشین پشتیبان (آقای رهبری) در محل حاضر بود. و همگی وسایل اضافی خود را در ماشین پشتیبان قرار دادیم.

آقای پرتوی با اعلام اینکه کسی از جلودار (که خودشان بودند) حرکت نکند و اینکه عقب دار و ماشین پشتیبان به عنوان آخرین نفرات هستند شروع به حرکت با دوچرخه کردیم.

ابتدای مسیر جاده آسفالت با شیب زیاد بود. البته در مسیرهایی هم سربالایی داشتیم. جاذبه ی مسیر به قدری زیاد بود که در هر پیچ نفرات گروه اقدام به گرفتن عکسهای گروهی و تکی می کردند و سرپرستان گروه با حوصله مراقب افراد بودند که بین آنها فاصله ایجاد نگردد.

بعد از گذر از روستای اورامانات تخت، اقدام به خوردن صبحانه نمودیم. تعدادی از نفرات از روستا، نان محلی کلانه و ساجی خریداری کرده بودند که بسیار خوشمزه بود.

مسیر رکاب زنی روز اول: اورامانات تخت، بلبر، سلین، نوین، ناو، هجیج (در نقشه با رنگ سفید مشخص شده است.)

در روستای بلبر، توقفی کوتاه داشتیم. به محض رسیدن به روستا با استقبال گرم افراد روستا مواجه شدیم. قمقمه های خود را از آب چشمه پر از آب کردیم و پس از خوردن نوشابه و آب شروع به حرکت کردیم.

بعد از گذر از بلبر و گذر از سربالایی و سرپایینی های مسیر افراد محلی را در مسیر دیدیم که مشغول پایکوبی و رقص بودند. بچه های گروه هم به آنها پیوسته و رقص محلی آنها را اجرا کردند.

بعد از خوردن ناهار دوباره شروع به رکاب زنی کردیم. البته این مسیر خاکی با سراشیبی زیاد بود. بعد از گذر از سراشیبی های بسیار تند به رودخانه سیروان و چشمه بل رسیدیم. منطقه ای بسیار زیبا و بکر (قطعه ای از بهشت)

بعد از گذر از این رودخانه ی زیبا و خوردن ریواس محلی (که البته آفتاب تند بعدازظهر تعدادی از نفرات را کلافه کرده بود) به روستای هجیج و محل شب مانی رسیدیم. (عکس محل اقامت قبل از حرکت برای اعضای گروه ارسال شده بود)

بعد از جابجایی وسایل و دوچرخه ها، استراحت کردیم. تعدادی از نفرات بازدیدی از صنایع دستی روستای هجیج داشتند و تعدادی دیگر قایق سواری کردند. قرار بر این شد که همه ی نفرات گروه، جمعه ساعت 7:00 آماده ی حرکت باشند.

تعدادی از نفرات از رستورانی که قبلاً به گروه معرفی شده بود برای شام استفاده کردند و تعدادی دیگر نان های محلی این منطقه را برای شام خود انتخاب کردند.

مسیر رکابزنی روز دوم: هجیج، داریان، ورا، نجار و پاوه

در ابتدای مسیر بعد از گذشتن از چند تونل (البته با مراقبت سرپرستان گروه و استفاده از چراغ) به سد زیبای داریان رسیدیم. ابتدای مسیر، بیشتر سراشیبی و کفی بود البته چند جایی هم سربالایی داشت ولی زیبایی مسیر باعث می شد که سختی راه به چشم نیاید.

مسیر روز دوم آسفالت بود. ولی سر بالایی بسیاری داشت. به خاطر همین تعدادی از نفرات گروه (3 نفر) از ابتدای مسیر تصمیم گرفتند که از ماشین پشتیبان استفاده کنند. دو نفر از اعضاء گروه که اولین سفر با دوچرخه را تجربه می کردند (خودم و یکی از دیگر از اعضاء گروه) در قسمت هایی از مسیر روز دوم که سربالایی بود از ماشین پشتیبان استفاده کردندکه آن هم لذت خودش را داشت.

جالبی مسیر این بود که افراد محلی با دیدن گروه دوچرخه سوار به وجد می آمدند و ابراز احساسات می کردند. خیلی از آنها در طول مسیر به ما ریواس تعارف می کردند. یک تعدادی هم بهمون گل می دادند. یه جورایی براشون دیدن ما با دوچرخه جای تعجب داشت.

بعد از گذر از یک مسیر طولانی و رسیدن به پاوه، دیدیم که یک سری افراد که زودتر رسیدند ناهار را میل نمودند. با هماهنگی مدیر گروه، افرادی که ناهار نخورده بودند به رستورانی در شهر پاوه رفتند. البته چون از ساعت ناهار گذشته بود، آقای رهبری (راننده ماشین پشتیبان) با رستورانی که آشنا بود تماس گرفت و بعد از مطمئن شدن از داشتن غذا، به آنجا رفتیم.

بعد از خوردن ناهار، کلیه افراد گروه در پارکی نزدیک ترمینال جمع شده و در ابتدا شروع به خوردن طالبی که آقا هادی زحمت خریدش رو کشید بود شدیم. بعد از آن وسایل را از ماشین پشتیبان خالی کرده و منتظر رسیدن اتوبوس شدیم.

اتوبوس حدود ساعت 18:30 رسید و حدود ساعت 19:00 به سمت تهران حرکت کردیم. شام را در مسیر در رستوران بناب شهر اسدآباد (به پیشنهاد آقای راننده) خوردیم. در طول مسیر افراد گروه همچنان پرشور و انرژی بودند. حدود ساعت 5:15 به فردیس کرج و بعد از آن ساعت 6:20 به تهران رسیدیم.

در این سفر موارد زیر حاِئز اهمیت بودند :

1- کردستان مردم بسیار مهربان و مهمان نوازی دارد . با خیال راحت به این سرزمین سفر کنید.

2- در جاده های کردستان ، ممکن معمولا راننده ها بخوبی هوای دوچرخه سوارها را دارند . به استثنای وانت هایی که هر از چندگاهی با سرعت رد می شوند و بار قاچاق دارند ( به گفته محلی ها ) . پس مواظب وانت های تویوتا و … باشید .

3- جامعه کردستان جامعه ای سنتی و با پیوندهای در هم تنیده اعتقادی و رسوم سنتی است . سعی کنیم آرامش این محیط را با حرکات ناهمگون بر هم نزنیم . در روستای هجیج ، استفاده همراهان ما از لباس های دوچرخه سواری که معمولا تنگ و چسبان اند به رغم عادی بودن برای دوستان برای محلی ها ناراحت کننده وبد که البته به سرعت اصلاح گردید .

4- این منطقه را بدون خوردن از نان های سنتی ترک نکنید .

5- فصل میوه در این منطقه هم حال و هوای خودش را دارد .

6- مطمئن باشید هر چقدر هم دور از این مردم در مسیر خودتان باشید از مهر و محبت اینان بی بهره نخواهید بود . خود را در معرض محبت کردها قرار دهید و از بودن در کنار آنها لذت ببرید .

7- مسیر روز اول بعد از روستای بلبر خاکی است . خاکی اش نسبتا خوب است و راحت می شود حرکت کرد . هوا که گرمتر شود ، گرد و خاک آزار دهنده می شود .

8- مراسم پیر شالیار در 15 اردیبهشت در اورامانات تخت برگزار می شود . برای این مراسم با دوچرخه نروید . آنقدر ماشین می آید که جایی برای دوچرخه نیست .

9- چشمه بلبر ، چشمه ای بسیار زیبا و پر آب است . برای دیدن روستا و چشمه بلبر وقت بگذارید .

10- ژیوار کمی خارج از مسیر است و حدود 5 کیلومتر با مسیر فاصله دارد . ولای دیدنش خالی از لطف نیست . اگرچه در طول یکروز در این مسیر آنقدر روستاهای زیبا می بینید که از لذت سرشار می شوید .

11- در هجیج شب دوچرخه ها را در کوچه گذاشتیم و قفل نکردیم . صاحب خانه گفت با تضمین من ، خیالتان راحت باشد و صبح همه چی روبراه بود . تهران هم همینطوریه -:) . این یعنی امنیت .

12- ترک جی پی اس این مسیر را می توانید در ویکی لاک به آدرس زیر ببینید :

فابل مسیر حرکت 

ادامه تصاویر را در گالری زیر ببینید . جهت لود تصاویر صبور باشید