مسیر راه آهن تهران شمال در مسیر خود از گرمسار تا منطقه فیروزکوه ، از دره ای می گذرد که نمونه ای از زیباترین المان های طبیعی حاصل از فرسایش و فعالیت های زمین شناسی را در خود جای داده است . اینجا را به به خیلی جاها تشبیه کرده اند . از گراند کانیون گرفته تا یوتاه . جاهایی که نه دیده ایم و احتمالا نه خواهیم دید . ولی آنچه که در فاصله کمتر از دو ساعت از تهران قرار دارد ، نادیده مانده است و نا شناخته تر از آنچه در آنسوی دنیاست. و ما چه خوش شانس بودیم که در نقشه گردی هایمان با آقا مصطفی ، مسیر عجیب این دره چشممان را گرفت و این شد مبنای برنامه ای عالی و بیاد ماندنی .
ابتدای مسیر حرکت
این دره از سمت فیروزکوه چند شاخه است که در امتداد مسیر در جایی در حوالی سیمین دشت به هم می رسند . آغاز مسیرمان ، از پای غار رود افشان بود . برای بازدید غار هم برنامه داشتیم که جهت ایجاد امکان اجرای برنامه در زمان مناسب ترجیح دادیم آن را به زمان مناسب تری در تابستان موکول کنیم .
طبق معمول ساعت 4 اولین نفرات را از کرج سوار کردیم و راهی شدیم . پس از همراه کردن دوستان تهرانی ، به سمت جاده فیروزکوه راهی شدیم . ساعت 8 بود که به انتهای جاده غار رسیدیم .
برای رسیدن به غار باید حدود 35 کیلومتر مانده به فیروزکوه در امتداد تابلویی که رودافشان بر روی آن نقش یسته است از جاده خارج شد . در روستایی به اسم مشهد ، مسیر دو راهی می شود و راه سمت چپ ، به سمت رودافشان است .
صبح رود افشان حسابی سرد بود و آتش پر ملات کارگرانی که مشغول خاکبرداری بودند برای شروع مسیر عالی بود . تا رسیدن دوستانی که قرار بود از طالقان به ما ملحق شوند در کنار آتش گرم شدیم و آماده برای شروع این سفر .
ابتدای مسیر گذشته از غار زیبای رودافشان که ندیدیمش ، چیز عجیبی نداشت . کوه ها زیبا بودند ولی معمولی مانند خیلی از کوه هایی که دیده ایم و دیده اید . دوستان طالقانی ، راه را اشتباه رفته بودند و به اشتباه در مسیری که قرار بود دوچرخه سواری کنیم قرار گرفته بودند و برگشته بودند . هیجانی که این دوستان در تعریف از صخره های زیبای مسیرداشتند ، ما را برای ادامه راه مشتاق تر می کرد .
صخره های بعد از سه راهی مشهد
این مسیر ، در کل با شیب ملایمی به سمت گرمسار سرازیر است . تقریبا در هیچ جایی از مسیر سربالایی زیاد تندی نداشتیم . از روستای مشهد به سمت سیمین دشت که راهی شدیم ، صخره عجیب بودند و طبیعت زیبا . جاده آسفالته بود و با سرعت جلو رفتیم .
کوه هایی که شبیه دیوارهای کاهگلی بزرگ اند .
سیمین دشت در این مسیر بزرگترین نقطه سکونت است . و اطراف این روستا یا شهر کوچک از قبل و بعد آن به مراتب زیباتر . بهترین صحنه های مسیر را در این منطقه دیدیم . از صخره های سوراخ سوراخ اسنفجی ، کوه هایی که مانند دیوارهای بزرگ کاه گلی بودند و کوه هایی که قلعه هایی بالای سر داشتند ، کوه هایی که از وسط بریده شده بودند و رگه های سرخ و سفید خاک در برش آن پیدا بود و چنیدن و چند کوه که زیبایی هیچ یک در طول مسیر تکرار نمی شد . مجموعه ای از کوه ها در این منطقه گرد آمده اند که هیچ کدام شبیه هم نیستند .
در سیمین دشت ، دهیار روستا ما را دید و به گرمی از ما استقبال کرد . انسانی بسیار بزرگوار که ما را دعوت کرد تا بهار مهمانشان باشیم به صرف گوشه های نادیده ای از طبیعت منطقه. و از الان برای برنامه بهاره سیمین دشت لحظه شماری می کنیم . آقای دهیار ، با ما و با پیرزن قلعه ، کوهی که شبیه قلعه است و به این نام می خوانندش ، عکس گرفت و ما هم .
بعد از سیمین دشت ، در کنار راه آهن قرار گرفتیم . رود بود و راه آهن و یک جاده خاکی که ما را به پیش می برد . راه های خاکی در این دره زیادند و اگرچه از تمامی آنها می توان به مقصد رسید ولی برخی شما را مجبور به عبور از بی راهه و گذر از آب خواهند نمود . لذا پیشنهاد می کنم اگر مایل به اجرای این سفر هستید حتما فایل GPS مسیر را از این لینک دانلود نمایید . این فایل بر اساس مسیر واقعی ضبط شده است . ما خودمان فایلی را استفاده کردیم که آقا مصطفی با دقت تمام از روی نقشه های ماهواره ای استخراج کرده وبد و با اجرای این برنامه، صحه گذاری شد .
ناهار رادر گوشه صاف و خشکی از بستر رودخانه خوردیم . به گرمسار که نزدیک تر می شدیم رنگ خاک و رنگ کوه ها بیشتر به سرخی می گرایید . رگه های شوره و نمک بیشتر دیده می شد و زمین چهره کوهستانی را به چهره ای کویری تغییر می داد .
شاید برایتان باورناپذیر باشد . برای من که بود . در این منطقه ، روستایی است که باغ های بسیار بزرگ انار دارد و چه انارهایی . البته فصل انار نبود و ما که نخوردیم ولی دوستانی که به فصلش اینجا بودند ، دیده بودند و خورده بودند و تعریف ها کردند . مجسمه ای از انار در وسط روستای محمودآباد گذاشته بودند که در عین سادگی ، نشان از اهمیت انار برای این مردمان داشت .
در انتهای مسیر که کوه ها ارتفاع کم کردند ، جاده مجدد آسفالته شد و سرعتمان افزایش یافت . وارد دشت شدیم که پر از زمین های کشاورزی بود . حبله رود را از کوه ها تا دشت گرمسار همراهی کرده بودیم . به کنار اتوبان که رسیدیم از این طبیعت زیبا خداحافظی کردیم و راهی منزل شدیم .
در خصوص این مسیر:
1- از رودافشان تا کنار جاده حدود 65 کیلومتر است که تقریبا کل مسیر سرازیری است .شیب متوسط مسیر حدود 2 درصد منفی است .
2- یک سوم ابتدای مسیر آسفالته است . بعد از آن حدود 30 کیلومتر خاکی و در نهایت هم 10 کیلومتر مسیر آسفالته است . در حالت کلی نیمی از مسیر را در خاکی باید طی نمود . مسیر خاکی اش بسیار صاف و کوبیده است و براحتی می شود طی کرد .
3-در ابتدای مسیر روستاها زیادند ولی از آخرین تابلوها و مجسمه های اناری که می بینید دیگر روستایی نخواهید داد تا انتهای آسفالته مسیر . در کل مسیر ، مسیر آبادی است و قسمت غیر مسکونی آن خیلی کم است .
4-مسیر برای تردد ماشین های سواری هم حتی مناسب است . قبل از برنامه شنیده بودم که مسیر آفرود است ولی خاکی اش اصلا بد نبود و ماشین های سواری را دیدیم که تردد می کردند .
5- با شرایطی که در مسیر دیدم ، بهار و پاییزش باید خیلی دیدنی باشد . ولی شب مانی در این طبیعت در تابستان فوق العاده است .
عکس های بیشتر را در گالری زیر ببینید :
ممنون از اینکه تجربه ی برنامه ها رو اینجا روایت میکنی تا مورد استفاده دوستداران طبیعت گردی قرار بگیره.
ممنون من می خواستم بدونم مسیر ماشین رو از سیمین دشت تا گرمسار چگونه است که درز مقاله شما متوجه شدم . ممنون