گردنه مه آلود

دریاچه نمک حوض سلطان ، در نزدیکی قم ، تابستان ها و زمستان ها چهره های کاملا متفاوتی از طبیعت را ارائه می دهد . چهره تابستانی این دریاچه را قبلا دیده بودیم و برنامه ای بسیار بیاد ماندنی به این منطقه داشتیم .  می توانید گزارش این برنامه را در این لینک ببینید :

در زمستان ها اگر بارش به اندازه کافی باشد و رودخانه های وارد شده به این دریاچه ، آب کافی داشته باشند ، دریاچه پر آب می شود . این پر آبی در این پهنه صاف نمکی ، به معنی لایه ای نازک از آب در سطح گسترده دریاچه است . کف این دریاچه را پوسته نمکی نسبتا ضخیمی پوشانده است و پوشیده شدن آن با لایه ای از آب ، چهره ای بی بدیل از طبیعت را در این منطقه ایجاد می کند .

برای دیدار از این دریاچه ، تاریخ 10 دی را که بلافاصله بعد از بارش بارانی چند روزه بود را انتخاب کردیم تا شانس دیدار از این دریاچه را با آب فراوان داشته باشیم .  با ماشین شخصی راهی شدیم . برنامه اولیه 36 نفر .

برای رسیدن به دریاچه راه های مختلفی وجود دارد . ساده ترین و سریع ترین راه ، جاده معادن نمک است که از جاده قدیم و اتوبان خروجی دارد . از لب اتوبان تا اولین معدن که با جاده ای در دل دریاچه پیشروی کرده است حدود 7 کیلومتر فاصله است .  در تابستان مسیری را از مجتمع ارشیا پی گرفته و به دریاچه رسیده بودیم که در نقشه مسیر در سایت ویکی لاک در اینجا می توانید آن را ببینید . این مسیر نیز تا اولین معدن حدود 20 کیلومتر فاصله دارد .  با توجه به اینکه برخی از دوستانمان علاقه مند به رکابزنی کم و برخی علاقه مند رکاب زنی بیشتر بودند ،  دو مسیر را برای این برنامه در نظر گرفتیم . اولی از ارشیا و دومی از خروجی جاده معدن از لب اتوبان .. ساعت 7 از کرج حرکت کردیم . دوستان تهرانی در عوارضی قم به ما اضافه شدند و تا ارشیا راه را ادامه دادیم .  در ارشیا تیم مسیر اول ، دوچرخه ها را پیاده کرده و آماده حرکت شدند . برای پارک ماشین ، سمت قم این مجتمع ، جای بهتری هست و پیشنهاد می کنم ماشین ها را اینجا گذاشته و از پل هوایی به سمت مقابل بروید .

بعد از راه انداختن گروه اول ، به خروجی جاده معدن رفتیم و ماشین ها را در اول خروجی جاده معدن پارک کردیم . اینجا اگرچه مثل مجتمع نیست ولی جای هموار برای پارک ماشین دارد و اگر می خواهید نزدیک تر به دریاچه باشید جای مناسبی است .

دوچرخه ها را آماده کرده و به سمت دریاچه راهی شدیم . جاده معدن آسفالتی قدیمی و بدون زیر سازی دارد که در این بیابان غنیمتی است . چون خاک این منطقه ، خاک رس است و این خاک ، در برخورد با آب ، چنان گلی ایجاد می کند که شبیه آدامس می شود و به سختی می توان آن را از کفش و استیک دوچرخه جدا کرد . دوستانمان عبارت گل سمج را برای این گل مناسب دیدند .  این مسیر نسبتا آسفالت تا جایی که جاده معدن اول جدا می شود ادامه می یابد . از شروع جاده معدن اول ف گل هم شروع شد . اول صبح بود و گل نرمی همه جای جاده را در بر گرفته بود و گوشه هایی از جاده که نمک و شن روی زمین بود غنیمتی بود و می شد براحتی از آنها گذشت .

داخل تر که می رفتیم کم کم رنگ گل کناره دریاچه عوض می شد و لایه نازکی از آب روی آن دیده می شد . داخل تر ، کف سفید دریاچه نمیان شد و آب با عمقی حدود 10 سانتی متر ، کل دریاچه را پوشانده یود .

به پشته های نمک معدن رسیدیم .  با نگهبان حال و احوالی کردیم و برای رفتن به داخل معدن اجازه گرفتیم .  لازم به توضیح است که این معادن ، خصوصی اند و بدون اجازه نمی توان وارد شد . معدن اول معمولا مشکلی ندارد ولی معادن بعدی اجازه ورود نمی دهند .

روی تپه های نمکی رفتیم و استراحتی کردیم و منتظر دوستان گروه اول شدیم . از آنها که خبر گرفتیم معلوم شد که مسیرشان بدجوری گل بوده است و در گل گیر کرده اند .  زمان نسبتا زیادی منتظر شدیم تا اولین گروه از این دسته به معدن رسیدند .

با رسیدن نفرات ، راه آب را در پیش گرفتیم و به دل دریاچه زدیم . اول مسیر ، عمق آب تا 20 سانتی متر هم بود و نگران بودم که جلوتر ، بیشتر شود . ولی به سمت دل دریاچه که پیش می رفتیم ، عمق آب کمتر می شد . به نظر می رسد عمق بیشتر دریاچه در اطراف معدن بخاطر گودبرداری هایی است که برای برداشت نمک در این منطقه انجام داده اند .

برخی جاها روی آب چیزی مثل کف سفید دیده می شد . نمی دانم چه بودند ولی صحنه ، مرا یاد یخ های قطبی می انداخت که در بهار شکسته و روی آب شناور می شوند . زیبا بودند و چه لذتی داشت با دوچرخه پهنه یکدست این کف زیبا را بشکافی و به هم بریزی .

به قسمت های میانی دریاچه که رسیدیم ، با کمتر شدن عمق آب ، حالت آینه ای آن بسیار زیبا نمود پیدا کرد و حاصل آن عکس های زیبایی شد که  می بینید .

در راه برگشت ، آفتاب بالا آمده بود و گل مسیر معدن سفت تر شده بود چسبنده تر . برخی جاها انقدر گل در کنار دو شاخ جمع می شد که عملا جلوی حرکت چرخ را می گرفت و باید گل های سمج را تمیز می کردی و به راهت ادامه می دادی .

دوستان گروه اول که باید به ارشیا باز می گشتند ، از مسیر ورودی جاده معدن به اتوبان رفتند و از اتوبان رکاب زدند تا دوباره درگیر گل نشوند .

حدود ساعت 4 بعد از ظهر برای برگشت از ارشیا راهی شدیم . پروفیل مسیر برنامه را در سایت ویکی لاک در این مسیر می توانید بینید :

در مورد این برنامه موارد زیر قابل توجه اند :

1- معادن خصوصی اند . معمولا مشکلی ایجاد نمی کنند ولی این مسئله را در نظر داشته باشید و سعی کنید درخواستتان برای استفاده از مسیر ، رنگ و بوی خواهش داشته باشد .

2- کف دریاچه کاملا سفت و محکم است و در قسمت های میانی آن می توان رکاب زد . ولی حاشیه های آن به شدت باتلاقی است . لذا برای ورود در این فصل ، صرفا جاده معدن پیشنهاد می شود .

3- در مسیر آب خوردن وجود ندارد .

4- دوچرخه های آغشته به آب نمک ف خیلی سریع آسیب می بینند . پیشنهاد می کنم پس از بازگشت از این برنامه ، دوچرخه را مستقیما ببرید کارواش . تلاش بایشستن این گل د رمنزل ، تلاش سختی خواهد بود .

5- مقدار آب دریاچه بستگی زیادی به مقدار بارندگی دارد . قبل از یک بارندگی اساسی پاییزی یا زمستانی ، این صحنه ها را در دریاچه نخواهید دید .

ادامه تصاویر را در گالری ببینید