آران و بدیگل تا مرنجاب – دوچرخه سواری کویری

این برنامه را برای ابوزید آباد برنامه ریزی کرده بودیم و قرار بود برویم از ابوزید آباد شروع کنیم و از مسیر مرنجاب برگزدیم به آران و بدیگل . یعنی کلا قرار نبود به مرنجاب برویم و فقط مسیر آن را از وسط قطع کرده و بر می گشتیم . کنسلی همراهان باعث شد که تصمیم بگیریم برنامه را کنسل کنیم. در لحظه های آخر با آقا یحیی صحبت کردیم و تصمیم گرفتیم دو نفری برنامه را اجرا کنیم . ولی چون با ماشین شخصی می رفتیم و لازم بود شروع و پایانش یکی باشد ، مرنجاب را انتخاب کردیم .

اولین توقف در کمپ احمد

ساعت 8 شب بود که از کرج حرکت کردیم و بعد از حدود 3.5 ساعت کاشان بودیم . کاشان جا برای ماندن زیاد دارد . کنار ورودی شهر پر بود از ماشین هایی که منتظر ایستاده بودند تا مسافری سراغشان بیاید و درخواست اتاق کند . بنرهای کوچکی که پشت ماشین ها زده بودند بریا اعلام وجود اتاق کفایت می کرد . کنار یکی توقف کردیم و با حدود 40 تومن ، اجاره برای یک شب بسته شد . راهنماییمان کرد و به سمت خانه اش رفتیم . اتاق کوچکی که در گوشه ای از حیاط و جدا از خانه اصلی ساخته شده بود اتاق ما بود . بریا ماندن کافی بود . خوابیدیم تا صبح خیلی زود حرکت کنیم .
ساعت حدود 4 بود که از خواب بیدار شدم . زودتر از موعد بود ولی خواب نداشتم . آقا یحیی هم بیدار بود . تلاش می کردیم بخوابیم ولی نمی شد . پیشنهاد کردم ما که خواب نداریم ، بیا حرکت کنیم که حداقل از زمانمان استفاده کرده باشیم . آقا یحیی هم موافق بود . آماده شدیم . دوچرخه ها سوار ماشین بود . با ماشین رفتیم سمت آران و بیدگل . آران و بیدگل چند امامزاده دارد که همه آنها پارکینگی دارند که شب ها نیز باز است . می توان با خیال راحت ماشین را آنجا پارک نمود . ماشین را در پارکینگ امامزاده گذاشتیم و براه افتادیم . هوا داخل شهر کمی سرد بود . خروجی شهر به سمت مرنجاب پر بود از شغال هایی که در پی لقمه ای غذا در پس مانده های جلوی خانه ها ، وارد شهر شده بودند . با دیدن آدم و یا سگ های ولگردی که آنها هم کم نبودند فرار می کردند . این تعداد حیوان وحشی داخل شهر جالب بود .
به سمت مرنجاب حرکت کردیم . جاده تا ورودی گیت مرنجاب ، آسفالته بود و خوب . از نگهبانی آب معدنی گرفتیم . هر کدام یک بطری و پشت دوچرخه روی ترک بند بستیم . وارد جاده خاکی که شدیم تازه سرما را حس کردیم . باد این قسمت شدید بود . بادی سرد و خشک . زمین هم اصلا خوب نبود . هوا هنوز روشن نشده بود و نور چراغ ها برای دیدن چاله های بسیار زیادی که در مسیرمان بود کافی نبود . قسمت های ماسه ای را هم که اصلا نمی شد تشخیص داد . سرعتمان کم بود و با سختی جلو می رفتیم . مسیر هم در اثر حرکت ماشین های سنگین دندانه دار شده بود و شرایط جالبی برای دوچرخه سواری نداشت . لحظه ای کوتاه برای استراحت باعث می شد سرمای هوا را بیشتر حس کنیم . پس سریع تر و سریعتر رکاب زدیم و هوا که روشن شد ، اولین استراحت مان را در کمپ کویری انجام دادیم . جالب این بود که هواشناسی هوای کاشان را 9 درجه نشان می داد ولی آب هایی که روی ترکبند بودند یخ زده بودند . هوا حداقل 5 درج زیر صفر بود . شاید هم سردتر .

کویر با درختان تاغ

با روشن شدن هوا ، اطراف را بهتر دیدییم . کم کمک جلوه های کویری دیده می شد . مسیر پر بود از درختان تاغ ولی هنوز خبری از رمل های ماسه ای نبود . جلوتر معلوم بود که مسیر سربالایی دارد . در مسیر ماسه ای که از اینجا به بعد شرایط بهتری داشت ادامه دادیم . سربالایی را که تپه ای خاکی بود و خطب شکن می گفتند رد کردیم . از اینجا به بعد مسیر سرازیر و خوب بود . تا وقتی که سر و کله ماشین های آفرود پیدا شد . در مسیری که داشتیم می رفتیم تعداد زیادی ماشین های آفرود آمدند و با سرعت بسیار زیاد از کنارمان گذشتند . هوا پر شد از ماسه و گرد و خاک .. چند روز قبل اعلام شده بود که از ورود آفرودها به مرنجاب جلوگیری می شود . این وضعیت جلوگیری شده اش بود . نه تنها با دیدن ما برای کاهش آزار گرد و خاک ، سرعتشان را کم نمی کردند بلکه شاید با ویراژی خود را به نزدیک ترین خط مسیر ما می رساندند تا بهتر از پی آمدهای حرکتشان بهره مند شویم . بعضی جاها که راه باریکتر بود و امکان کنار کشیدن نداشتیم علامت دادن هایمان هم برای کاهش سرعت بی نتیجه بود . البته بجز تعداد معدودی که به آرام یو با احترام رد شدند . وضعیت ناخوشایندی بود .

رد پای شتر ها – مناسب بیابان

مسیر از میان درختان

به گیت دوم رسیدیم . بساط صبحانه را در سکوی سیمانی جلوی کانکس نگهبانی برپا کردیم . اطراف پر بود از شترها . با بوییدن بوی میوه ها نزدیک آمدند . مرد میانسالی که نگهبان گیت بود آمد و خوش و بشی کرد . برایمان چای تازه آورد و شترهایی را که در حال پوزه درازی به سفره مان بودند از سفره راند . مرد بسیار خوش صحبت و خوش فکر و محترمی بود . و خیلی هم دوست داشتنی صحبت می کرد . صبحانه می خوردیم و به صحبت های شنیدنی او در مورد منطقه گوش می دادیم . چند تا از کامیون ها هم آمدند که به سمت معدن نمک وسط دریاچه بروند . خوش و بشی کردند و رد شدند . در مسیر ، کامیون ها را دیده بودیم و بر خلاف آفرود ها ، بسیار احتیاط میکردند و هوای پیاده ها را داشتند .

محل صبحانه در گیت دوم

به سمت مرنجاب راهی شدیم . دو راهی ای که بعد از گیت دیده می شود ، تابلویی دارد که مسیر معدن و مسیر مرنجاب را مشخص می کند . مسیر بسیار واضح است و اصلا نگرانی گم شدن ندارد . خیلی خیلی دست خورده تر از آن است که بتوان فکرش را کرد .
در مسیر موازی دریاچه تا کاروانسرا رفتیم . کاروانسرا هم باز ضعیف بود و تصوراتم را به هم ریخت . کاروانسرای قصر بهرام بسیار تمیز بود و استوار . مدیر و کارکنانش ، عرق عجیبی به کاروانسرا و به کویر داشتند . مرنجاب اینگونه نبود . اطرافش پر بود از زباله و نخاله . توری های فلزی فضای ناهمگونی ایجاد کرده بودند . بیشتر به یک انبار در محیطی روستایی شباهت داشت تا کاروانسرایی قدیمی .

دورنمای دریاچه نمک

از کاروانسرا دیدن کردیم و به سمت ادامه مسیر رفتیم . مسیر از کنار کاروانسرا رد می شود و به سمت جزیره سرگردان و رمل های ماسه ای می رود . هدف اولمان جزیده سرگردان بود . ولی مسیرش گلی بود و به نظر می رسید در ادامه باتلاقی شود . ریسک نکردیم . به سمت رمل ها رفتیم . جایی که دور از رمل های بلند بود ، در مسیر رمل های کوچکی بود که زیبا بودند و دست نخورده . جمعیت کنار رمل بزرگ یا به اصطلاح ریگ بزرگ بودند و ما هم آنجا رفتیم . وضعیت بدتر از آنچه فکرش را بتوانید بکنید . اطراف پر بود از زباله های گوناگون . ماشین هایی که به دل ماسه ها می زدند و زخم هایی که دل آرام این رمل ها می خورد ، با بادهای عادی جبران نمی شد . شلوغ بود و هسچ حسی از آرامش کویر نداشت . شاید برای کسانی که آرامشی از کویر ندیده اند جالب باشد و نیازشان صرفا عکسی باشد که روی رمل ها می گیرند ولی برای ما راضی کنند نبود . و شاید تا حدی هم تاسف برانگیز بود . هیچ کس را توصیه نمی کنم مرنجاب را ببیند . از میان جاهای مختلفی که رفته ایم کمتر جایی بود که چنین حسی داشته باشم . نه به خاطر کویرش. بخاطر خرابکاری های بیشماری که آنجا کرده اند . و جالب اینکه ایران چیزی که زیاد دارد بیابان و کویر است . چرا همه اینجا می آیند و در کویرهایی که فاصله ای کم از اینجا دارند خبری از این خرابکارها نیست . ؟ نمی دانم چرا ولی به هر حال این نکته بدی نیست . از این همه کویر یکی برای خرابکارها . تا کی صاحبش بیاید و جمعشان بکند ولی چه زیادند جاهایی که ما می توانیم برویم و آرامش خودمان را داشته باشیم .

کاروانسرا

شاید اصلی ترین دغدغه در مورد این پدیده ، آموزش باشد . باید همه آموزش ببینیم که با طبیعت چطور برخورد کنیم و یاد بگیریم که به صرف فاصله گرفتن از آبادی ، تمدنمان را در هم نریزیم . کمی کمهربان تر باشیم با کسانی و چیزهایی که جزئی از پیرامون ما هستند .

آب در فاصله بسیار نزدیک به سطح

راه برگشت را در پیش گرفتیم . ناهار را مجدد در گیت خوردیم و راه را ادامه دادیم. به آران و بیدگل که رسیدیم هوا داشت تاریک می شد . در امامزاده سرویس بهداشتی بود و آب گرم . آماده شدیم و راهی خانه شدیم .
اگر قصر سفر به مرنجا را دارید موارد زیر حایز اهمیت اند :
1- توصیه اول ، به مرنجاب سفر نکنید . گزینه های دیگری هستند که با مسافت کمتر و در مسیری بهتر و تمیز تر و راحت تر ، صحنه های زیبا تری خواهید دید . یک از این جاها ابوزید آباد است . گزارش گردنه مه آلود را در سفر به ابوزید آباد بخوانید .
2- اگر می روید روز تعطیل نروید
3- آب و غذا داشته باشید که چیزی در مسیر نیست . یا اگر هست نمی شود رویش حساب کرد .
4- هوای کویر از هوای شهر خیلی سردتر است .( در پاییز ) . در نظر داشته باشید

5- پروفیل مسیر را از مسیر زیر دانلود نمایید 

ریگ

یوان جالبی است . جای کار دارد . مثلا #سفر با شتر از میان #کویر مرکزی ایران و گذر از #ریگ_جن ایده جالبی است.  زیاد با شترها برخورد نداشته ام بجز چند مورد حادثه#تصادف #قطارها با شتر که باعث شد برای یافتن راه چاره و روشی #پیشگیرانه در مورد این #حیوان مطالعه کنم ولی هیچ جا ننوشته که این حیوان چقدر #ملوس است .  شتری که در تصویر مشاهده می نمایید دیروز در پی استشمام بوی پوست موزی که به جهت حفظ ونگهداری از#طبیعت پاک و زیبا و البته بسیار شکننده کویر در#مرنجاب ٬ در نایلونی در ترک بند دوچرخه قرار گرفته بود ، هنگامی که ما روی #رمل ها در حال غلط بودیم به همراه دو نفر از دوستانش دوچرخه را خوابانده و با لب های پرتوان خورجین را خالی کرده و دتبال پوست موز بودند که البته زود رسیدیم و قبل از اینکه نایلون آجیل درسته قورت داده شود از لب های پرتوان بیرون کشیدیم .  ناگفته نماند ایشان دو پوست موز و سه عدد سیب درسته مهمان ما بودند تا بلکه آقا یحیی اجازه عکاسی از ایشان دریافت نمایند . کدوم بهتره برای کویر؟

‏2 دیدگاه در نوشته‌ی “آران و بدیگل تا مرنجاب – دوچرخه سواری کویری

  1. ناشناس

    سایت خیلی خوبی دارید لینکتونو برای چندتا از دوستام فرستادم بدردشون میخوره ممنون
    سال نو مبارک

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *